6 tips om je zelfhelend vermogen te versterken

Het was een heftige aanleiding, maar de diagnose borstkanker heeft mijn ogen geopend: opeens kon ik helder zien waarom ik ziek was geworden. Jarenlange stress en dan met name emotionele stress van onverwerkte trauma’s hadden mijn zelfhelend vermogen om zeep geholpen. Sterker nog, ik was voortdurend aan het ‘overleven’. En dat is het tegenovergestelde van leven. Het was een harde les, maar mijn zoektocht naar manieren om mijn zelfhelend vermogen weer ‘aan’ te zetten en te versterken heeft me enorm verrijkt. Het mooiste is, we hebben allemaal toegang tot deze ‘tools’. Omdat het zo belangrijk is, zowel preventief als curatief, om je zelfhelend vermogen te versterken deel ik in deze blog 6 tips.

 

1. Voorzie in je (basis)behoeftes. 

Zeker in deze tijd is het extra belangrijk dat we goed voor onszelf zorgen. Dat begint bij de basis, het voorzien in je basisbehoeftes. Want als jij genoeg slaapt, gezond eet, de juiste balans hebt tussen inspanning en ontspanning en doet wat je leuk vindt, dan zorg je ervoor dat jouw afweer en je immuunsysteem goed werkt.

Dit is stap één om je zelfhelend vermogen te versterken. Wat daarbij cruciaal is, is dat je jezelf goed leert kennen en weet wat je nodig hebt. Het klinkt misschien heel erg voor de hand liggend, maar mijn ervaring is dat we geneigd zijn om over onze grenzen te gaan en ons soms niet eens bewust te zijn van de stress die dat geeft.

Daarom is het nodig om heel goed naar jezelf te luisteren. Wat helpt is om jezelf meerdere keren per dag af te vragen: “Wat heb ik nu nodig?”. En als je denkt: “Daar heb ik nu echt geen tijd voor” is het misschien juist nu de tijd om bewust stil te staan bij wat voor jou belangrijk is om lekker in je vel te zitten.

 

2. Luister naar de signalen van je lichaam (word lichaamsbewust).

We zitten heel veel in ons hoofd, maar daardoor luisteren we vaak niet zo goed naar wat ons lijf ons wil vertellen. Het helpt om je bewust te zijn van deze signalen en meerdere keren per dag (bijvoorbeeld ‘s ochtend en ‘s avonds) te voelen wat om aandacht vraagt. Ik begin er mijn meditatie mee. Dat werkt als volgt:

 

• Zoek een rustige plek op waar je niet gestoord wordt. Dat kun je ook in bed doen als je rustig ligt of op een meditatiekussen. Ga zitten of liggen en sluit je ogen. Scan in gedachten je hele lichaam. Ik begin meestal bij mijn voeten en dan ‘scan’ ik stap voor stap alle delen van mijn lichaam. Wat voel je? Is het een prettige of onprettige sensatie? Waar zit het in je lichaam? Wat wil het je vertellen? Observeer als een toeschouwer en probeer niet te oordelen.

 

• Als je hier niet bekend mee bent, oefen er eerst een paar keer mee. Hoe vaker je dit doet, hoe makkelijker je gaat herkennen welk signaal je lichaam je geeft. Bijvoorbeeld stress kan in je buik gaan zitten of je hebt een verkramping in je kaak. Verdriet drukt op je hart of knijpt je keel dicht. Als je teveel in je hoofd zit dan voel je een band om je voorhoofd of heb je wazig zicht. Dit zijn allemaal signalen die een boodschap voor je hebben. Voor iedereen kan dit anders zijn. Het gaat erom dat jij je lijf goed gaat verstaan. Misschien is het niet meteen duidelijk voor je, maar oefening baart kunst.

 

3. Laat je emoties toe.

Intens verdriet, diepe verontwaardiging of woede, frustratie, het zijn allemaal ‘ongewenste’ emoties. We hebben als kind al geleerd om die te onderdrukken. Als je boos was, werd dat gesust. Als je verdriet had, dan werd er een pleistertje geplakt en hop, weer vrolijk verder. Dit is wat gechargeerd, maar in de basis is dat wat het is: we hebben niet leren omgaan met onze emoties. Maar emoties die onderdrukt worden, vormen een blokkade in energie. En als de energie niet meer stroomt heeft dat (zeker op lange termijn) gevolgen voor onze gezondheid.

 

Emoties toelaten is dus van cruciaal belang voor een goede gezondheid, maar emoties toelaten is niet altijd even makkelijk. Dat geld in ieder geval voor mij. Ik was bang dat ik overspoeld zou raken door de heftigheid van mijn verdriet. Zeker na het verlies van ons kindje. Ik wist wel dat ik het niet eeuwig weg kon drukken, maar ik wist simpelweg niet hoe ik het toe kon laten. Misschien herken je het wel? Je hebt vast wel eens iets meegemaakt dat je intens verdrietig of boos maakte. Hoe heb jij het toe geuit? Heb je het toegelaten of juist weggestopt?

 

Het heeft me een hele tijd gekost om erachter te komen hoe ik weer kon ‘voelen’. Ik heb geleerd dat als ik het toelaat, dat er dan een last van mijn schouders valt. Het lucht enorm op. Het kan zelfs fijn zijn om een potje te janken. Al blijf ik dat heel moeilijk vinden… Dan kom je erachter dat emoties net golven zijn, ze komen op, nemen toe in intensiteit en vanzelf worden ze ook weer minder. Wat ik heb geleerd van de verdrietige gebeurtenissen in mijn leven is: de dalen maken de pieken ook weer mooier. Je kunt dan weer intens gelukkig zijn met iets heel kleins…

 

4. Ken en respecteer je grenzen.

Wat geeft je energie? Wat geeft je stress? Zijn we vaak niet allang de grens over voordat we iets doen? Ik cijferde me heel vaak weg, zogenaamd voor de ander. Ik wilde voor alles en iedereen klaar staan, anders voelde ik me schuldig. Het klinkt super logisch, maar ik moest flink tegen de muur lopen voordat ik inzag: dat als je niet voor jezelf zorgt dan kun je ook niets betekenen voor een ander.

 

Ik kwam erachter dat ik hooggevoelig ben. Prikkels komen nou eenmaal enorm hard binnen. Ik kan van het ene op het andere moment me leeg voelen. Dat had ik niet door. Of ik vond dat raar van mezelf. Dan zei mijn innerlijke criticus tegen me: “stel je niet zo aan”. Dan ging ik door, terwijl ik eigenlijk heel goed wist dat het niet goed voor me was. Daar betaal je later dan de rekening voor.

 

Je eigen grenzen respecteren heeft ook veel te maken met zelfliefde. In mijn geval was het overduidelijk dat ik mezelf pas waardeerde als ik aan iedereens verwachtingen voldeed. De overtuiging die daarachter zat was: “Ik ben niet goed genoeg.” We hebben allemaal dit soort belemmerende overtuigingen. Vaak ontstaan die al in onze jeugd. Ze kunnen je tot op hoge leeftijd in de weg zitten als je ze niet weet te ontwortelen.

 

5. Volg je verlangens.

Ik pleit ervoor om zoveel mogelijk dingen te doen waar je blij van wordt. Dat is ontzettend belangrijk voor het zelfhelend vermogen, want als jij vrolijk en ontspannen bent, dan kan jouw levensenergie stromen. En als het stroomt, dan is de kans dat je ziek wordt vele malen kleiner. Want onze levensenergie is onze verbinding met het leven. Er is geen betere verjongingskuur dan wanneer je doet wat je blij maakt en waar je energie van krijgt.

 

We verlangen allemaal naar ‘flow’ in ons leven. Want als het lekker stroomt, dan gaat het moeiteloos en kost het weinig energie. Sterker nog, je krijgt er energie van. Ik begrijp ook dat het soms niet zo makkelijk is om je verlangens te volgen. Ik spreek veel vrouwen die nauwelijks weten waar ze naar verlangen. Ze zijn gewend om altijd te doen wat er van ze verwacht wordt.

 

Het vraagt om moed, om doorzettingsvermogen en om een duidelijk commitment aan jezelf. Om jezelf steeds beter te leren kennen, je dromen en je verlangens te volgen en keuzes te maken die daarbij passen. Ik weet uit eigen ervaring, en wat ik in mijn coachingspraktijk zie, dat het vaak een proces is om weer helemaal terug te komen bij jezelf en te doen waar jij gelukkig van wordt.

 

6. Bouw krachtige rituelen.

Iedere verandering begint bij de eerste stap. Rituelen kunnen je helpen om iets te verankeren in je leven. Wat mij altijd heeft geholpen is mijn ochtendritueel. Onderdeel van mijn ochtendritueel is: mediteren, koud douchen, schrijven in mijn dagboek en een gezond ontbijt. En als het lukt ook een vorm van lichaamsbeweging.

 

Als werkende moeder weet ik dat het soms een ontzettende uitdaging is om de tijd (en vooral de rust) te vinden voor je ochtendritueel. Ik heb me ook wel eens voorgenomen om een uur eerder op te staan dan mijn gezin, maar als mijn dochter om 6 uur wakker wordt…. Daarom heb ik met mezelf de afspraak om als het lukt mijn hele ochtendritueel te doen, maar als dat niet praktisch haalbaar is dan doe ik een verkorte vorm of doe ik het later.

 

Als mediteren nog een ‘brug te ver’ is, dan kan het fijn zijn om een paar minuten stil te zitten en je te focussen op je ademhaling. Zo ben ik ook ooit begonnen. Daarna heb ik dat uitgebreid met de ‘bodyscan’ (zie tip 2). Alleen die twee dingen kunnen een groot verschil maken. Het is het verschil tussen de dag vanuit rust of vanuit stress beginnen. Als je direct begint te racen, dan kun je ervan op aan dat de rest van je dag ook een heel stuk minder ontspannen zal verlopen.

 

Ik zal regelmatig als expert schrijven op mijn persoonlijke pagina op wendyonline.nl.